Przyznaję się bez bicia – “The Glowing Man” był jednym z najbardziej oczekiwanych przeze mnie albumów w tym roku.
Bezgranicznie zakochany w “The Seer” i zafascynowany “To Be Kind” czekałem… Po drodze była zapowiedź w postaci “When Will I Return?” i urywków z utworu tytułowego, które tylko mocniej rozpaliły mój apetyt. W końcu nadszedł TEN dzień i “The Glowing Man” ujrzał światło dzienne. Czytaj dalej Swans – The Glowing Man
Bez jakiejkolwiek promocji, rozgłosu i hucznych zapowiedzi w wersji solowej zadebiutował Wes Borland. Przyczyny takiego akurat zachowania mogły być różne. Po przesłuchaniu “Crystal Machete” każdy może wysnuć swoje wnioski na ten temat. Jedno natomiast jest pewne: najbardziej ekscentryczny z członków Limp Bizkit w wersji solowej to coś totalnie innego niż muzyka, którą tworzył ze swoją kapelą macierzystą. Czytaj dalej Wes Borland – Crystal Machete
Z nazwą Royal Thunder pierwszy raz zetknąłem się już kilka lat temu z okazji wydania ich debiutanckiego albumu. Wtedy skończyło się tylko na przeczytaniu bardzo pozytywnej opinii na jego temat.
W przypadku ich drugiego – najnowszego dzieła – “Crooked Doors” fala a właściwie tsunami pozytywnych komentarzy było tak wielkie, że nie sposób było nie sięgnąć po to wydawnictwo. Sięgnąłem raz…. i systematycznie sięgam po nie już od ładnych paru miesięcy. Zazwyczaj sceptycznie podchodzę do wszelkiego rodzaju “ochów” i “achów” płynących z każdej strony ale tutaj “z bólem serca” muszę przyznać, że nie są one nawet w najmniejszym stopniu przesadzone. Czytaj dalej Royal Thunder – Crooked Doors
Przyznam szczerze, że z każdą kolejną płytą coraz bardziej szanuję Lanegana. Po etapie grunge’a, który ze Screaming Trees nie był w zasadzie czysto grunge’owy nadszedł czas solowy – również oparty głównie o gitary. Po nim nadeszły eksperymenty, współprace z artystami z totalnie innych gatunków. Odcisnęło to piętno na solowej dyskografii Marka. Od Bubblegum artysta zaczął mocno eksperymentować i kombinować. Jest to dowodem na to, że Lanegan to nie tylko genialny: “przepity i przepalony” głos ale również głowa pełna pomysłów i przede wszystkim otwarta na nowe horyzonty. Szczytem tej otwartości był jak do tej pory Blues Funeral ale po premierze Phantom Radio może on zostać zdetronizowany. I nie chodzi tu o poziom muzyczny tylko raczej odskok od tego co Lanegan robił do tej pory. Prawda jest taka, że praktycznie od samego początku wiemy, że to on a nie kto inny. Ale… Czytaj dalej Mark Lanegan – Phantom Radio
Oddalenie to trzeci album w solowej dyskografii Kazika i jednocześnie ostatni, na którym skupia się on praktycznie tylko na rapie. Jest to najbardziej oryginalny i specyficzny krążek w dorobku artysty. Co to znaczy? Najlepiej sami posłuchajcie – gwarantuję Wam niezapomniane przeżycia;) Oddalenie to mieszanka rzeczy na prawdę ambitnych z totalnymi eksperymentami i tworami, które mogły powstać chyba tylko i wyłącznie na wspomagaczach. Ambitne? Eksperymentalne? Proszę bardzo! W tamtych czasach Kazik był w szczytowej formie tekstowej i na Oddaleniu udało mu się popełnić takie perełkę jak chociażby “Łysy Jedzie Do Moskwy”(idealny komentarz do sytuacji zaistniałej w okresie powstawania krążka). Niczego nie brakuje też “Błagam Was”, “Czy Wy Nas Macie Za Idiotów”, “Wewnętrzne Sprawy” czy też “Komisariat 63 Brooklyn”. Czytaj dalej Kazik – Oddalenie
Społeczeństwo na świecie staje się coraz głupsze i płytkie. Ostatnio mieliśmy tego przykład podczas konkursu zwanego Eurowizją. Przez kilka dni w Polsce mieliśmy do czynienia z wielkim “halo”, oburzeniem, zniesmaczeniem i cholera wie czym jeszcze. A prawda jest taka, że ludzi normalnych, mających poukładane w głowie nie obchodzą konkursy sztuki nijakiej i miałkiej. Podobnie jak Michaela Giry nie obchodzą coraz to głupsze trendy muzyczne. Chłop razem z zespołem robi swoje i po niecałych 2 latach od premiery The Seer zaprasza nas ponownie w podróż przez swój muzyczny świat: świat muzyki brzydkiej, trudnej, męczącej i wymagającej. Podróż ta jest nie byle jaka bo trwa jeszcze dłużej niż The Seer (niby to tylko niecałe 2 minuty ale jednak;). Łabędziom należy się ogromny szacunek za tempo prac. W dzisiejszych czasach trudno w ogóle nagrać ciekawy materiał. Przykładem może być tu Tool, którego członkowie już od 8 lat próbują spłodzić coś co ma ręce i nogi. Czytaj dalej Swans – To Be Kind
Pewnie większość z nas za młodu chciała mieć garażową kapelę. W większości przypadków kończyło się na planach, niektórym udało się coś stworzyć ale wielkiej kariery raczej z tego nie było. Są jednak na świecie ekipy, którym się udało. J. Mascis i jego Dinosaur Jr grają już od ponad 30 lat i robią to dobrze! You’re Living All Over Me to drugi album w ich dorobku, którym zawiesili sobie poprzeczkę na ekstremalnym poziomie. Dziś – po prawie 30 latach od premiery krążek ten uznawany jest za absolutną klasykę – kanon indie i alternatywnego rocka. Czy słusznie? O tak! YLAOM chwyta słuchacza w pierwszej i puszcza dopiero w ostatniej sekundzie trwania. Jest to osiągnięcie o tyle szczególne, że sama muzyka prezentowana przez DJr to ściana dźwięków: głośnych, przesterowanych gitar z pogranicza hardcore, noise rocka, alternatywy i cholera wie czego jeszcze. Czytaj dalej Dinosaur Jr – You’re Living All Over Me
Pamiętam jak wielki szok przeżyłem kiedy to pierwszy raz usłyszałem ten krążek. Było to X lat temu. Moja muzyczna świadomość w temacie U2 kończyła się na największych przebojach. Przechodziłem akurat pierwszą falę hurtowego zakupu oryginalnych płyt. Na e-bayu dorwałem amerykańskiego sprzedawcę oferującego kosmiczne ilości płyt w śmiesznych cenach. Problemem były koszty ich transportu do Polski – opłacało się je sprowadzać w paczkach po co najmniej kilkanaście sztuk. Zooropa poszła na pierwszy rzut w strategicznym celu – sprzedania jej na Allegro;) Mam jednak taką zasadę, że jak coś już trafia do mnie do domu to wypada to przesłuchać. Po pierwszym odsłuchu myślałem, że ktoś zrobił mi psikusa i podmienił płyty. Przecież to nie rock! Przecież to nie U2 z ich największych klasyków! Jedyne co się zgadzało to wokale Bono (i to nie we wszystkich numerach;). Czytaj dalej U2 – Zooropa
2009 rok, dział recenzji w Teraz Rocku: charakterystyczna okładka, tekst ukazujący album intrygujący, niecodzienny i oryginalny no i do tego wszystkiego możliwość ściągnięcia sobie tego wydawnictwa totalnie za darmo ze strony zespołu. To niektóre z czynników, które zachęciły mnie do sięgnięcia po Dolne Miasto. Album w mp3 pojawił się u mnie na dysku praktycznie zaraz po przeczytaniu recenzji no i leżał tam sobie i “kurzył się” bez ani jednego odsłuchu przez praktycznie 4 lata. Przypomniałem sobie o nim dopiero kilkanaście dni temu robiąc komputerowe porządki. Odpaliłem na zasadzie: “zobaczę co to w ogóle jest, jak mi się spodoba za pierwszym razem to zostaje a jak nie to wypad”. No i Dolne Miasto nadal okupuje mój dysk a dodatkowo pendrive’a (co by na Yamaszce czasem odpalić;) i telefon. Czytaj dalej Towary Zastępcze – Dolne Miasto
Dość szybko Mark Lanegan doszedł do wniosku, że jego ambicje muzyczne sięgają zdecydowanie dalej niż twórczość tworzona z macierzystą formacją – Screaming Trees. I bardzo dobrze. Dzięki temu przez ponad 20 lat solowej twórczości Lanegana w ręce fanów wpadło kilka na prawdę bardzo dobrych krążków głównie z kategorii rock/blues/alternatywa. Zaliczyć do nich z pewnością można debiutancki album czyli właśnie The Winding Sheet. Już od pierwszych dźwięków otwierającego album “Mockinbird” słychać, że jest to zdecydowanie coś więcej niż grunge, którego w czystej postaci trzeba by chyba z lupą szukać;) Przez utwór, oprócz “normalnego sprzętu”, przewija się gitara akustyczna oraz pianino(w małych ilościach). Drugi na track liście – “Museum” to już totalnie inna bajka. Mamy tu do czynienia z typowo akustycznym graniem: skromnym w formie ale bardzo bogatym w treści. Czytaj dalej Mark Lanegan – The Winding Sheet