Wstyd się przyznać – trochę już lat na tym świecie żyję, od małego byłem „uświadamiany” muzycznie, później sam zacząłem poszukiwać, drążę tak od kilkunastu lat a o Swans usłyszałem dopiero przy okazji premiery The Seer… Wstyd tym bardziej, że ekipa ta ma już ponad 30tkę na karku czyli mniej więcej tyle samo co uwielbiany przeze mnie Killing Joke. Z początku nie planowałem w ogóle poznawać The Seer. Ale nadarzyła się okazja, dodatkowo praktycznie wszędzie recenzenci się nim zachwycają więc nie wypadało nie spróbować;) Muszę przyznać, że przesłuchanie w całości na raz(czyli tak jak się powinno) najnowszego dzieła Swans jest dla słuchacza nie lada wyzwaniem. Wyzwaniem ale i również ciekawym doświadczeniem, swego rodzaju przygodą. I to nie krótką bo albumowi brakuje tylko kilkudziesięciu sekund do pełnych 2 godzin. Zatem duuuuużo czasu – ja spożytkowałem go na poczytanie o zespole i samym The Seer. Wyszło z tego przyjemne z pożytecznym bo poznałem kilka nowych pojęć. Serwisy specjalistyczne zawartą tu muzykę określają jako experimental, drone, minimalism, post rock, post punk oraz noise. Czyli mieszanka wybuchowa, która przeciętnemu słuchaczowi niewiele mówi;) Zatem przechodzimy do zawartości 2 płyt. Całość zaczyna się od „Lunacy” – po kilkunastu sekundach w miarę spokojnego wprowadzenia zespół atakuje nas ścianą dźwięków opartą na powtarzającym się motywie. Po jakimś czasie nadchodzi wyciszenie, pojawiają się wokale jakby żywcem wyjęte z jakiegoś ludowego obrzędu. Chwilę później dołącza do nich wcześniejsza ściana dźwięków i razem katują uszy słuchacza by później przejść w spokojną, wyciszającą część. Na prawdę genialna rzecz, ciężko opisać ją słowami. Następny w kolejce „Mother Of The World” również oparty jest na powtarzanym w kółko motywie (industrial/drone?). Tu solidnego kopa daje wokal brzmiący jak zawodzenie obłąkanego człowieka w zakładzie psychiatrycznym. W okolicach 6 minuty utwór przechodzi w znacznie bardziej normalne rejony gdzie na mikrofonie – również całkiem normalnie – udziela się frontman Swans Michael Gira. Kolejna świetna rzecz a w dalszej części tego wydawnictwa jest jeszcze kilka innych. Ogromem i rozmachem poraża utwór tytułowy. Zasadniczo też czasem trwania bo licznik zatrzymuje się dopiero na 32:14. Czyli ponad pół godziny wielowątkowej, rozbudowanej kompozycji, którą spokojnie można by podzielić na kilka krótszych. W utworze tym gościnnie pojawiają się dudy, fagot i jeszcze kilka innych – równie ciekawych instrumentów. Mimo przerażającego czasu trwania „The Seer” raczej nie nudzi tylko intryguje i wzbudza zainteresowanie. Ciekawe są również minimalistyczne w porównaniu z resztą „The Daughter Brings The Water” oraz „Song For A Warrior” z gościnnym udziałem żeńskiego wokalu. Wisienką na torcie tego albumu jest dla mnie „Avatar” osadzony na hipnotycznym motywie dzwonów (kościelnych?). Mimo długości (prawie 9 minut) oraz specyfiki jest to jeden z łatwiej przyswajalnych utworów na tym krążku: dynamiczny, wciągający, interesujący. Przechodzimy do „minusów”. Trochę przerażają mnie tutaj rzeczy noise’owe. Może ich nie rozumiem, może do nich jeszcze nie dorosłem ale np. ponad 5 minut zbieraniny chaotycznego hałasu zawartego w „93 Ave. B Blues” to dla mnie zdecydowanie za dużo. Podobnie jest z pierwszą częścią 19minutowego „A Piece Of The Sky” oraz momentami w 23minutowym „The Apostate”.

The Seer zdecydowanie nie jest płytą dla wszystkich, jest krążkiem dla wybranych. I to też nie do słuchania na co dzień tylko raczej od święta – jako coś wyjątkowego. Wtedy człowiek siada na kanapie, odpala płytę i skupia się tylko na niej jako nietuzinkowym przeżyciu. Ja do The Seer jako całości na pewno jeszcze wielokrotnie będę wracał. Kilku utworów pojedynczo słucham dość często. Albumu nie oceniam – reszty twórczości Swans (ani innych grup z podobnych rejonów) nie znam i także nie mam skali porównawczej. Jedno jest pewne – do The Seer jeszcze nie raz wrócę.

I jeszcze taka ciekawostka na koniec. W Anglii ten album można dostać za 8,68 funta (plus przesyłka do Polski 1,82 – łącznie ok 50zł). W Stanach za 13$ (plus na terenie kraju 2,98$ za przesyłkę – znów łącznie ok 50zł). U nas ta sama wersja krąży w internecie po ok 90zł (z przesyłką w okolicach 95zł). Pytam się: skąd ta podwójna przebitka? Czemu bardziej opłaca mi się kupić The Seer na angielskim amazonie niż u nas na miejscu? Chore…. A podobnych przykładów są dziesiątki.