Ciężko stwierdzić czy to pandemia czy upływ lat sprawiły, że „Totem” i „Ritual” dzieli najdłuższa – czteroletnia przerwa w historii twórczości Maxa Cavalery. W tym czasie trochę pozmieniało się w szeregach Soulfly ponieważ z zespołem pożegnał się Marc Rizzo, w przypadku którego można śmiało powiedzieć, że momentami sam ciągnął wózek z napisem Soulfly. Swoją przygodę z zespołem zwieńczył bardzo dobrym krążkiem „Ritual”.
Cztery lata to dużo czasu na to by przewietrzyć głowę i stworzyć coś dobrego. Ale chyba nikt nie spodziewał się rewolucji w twórczości Maxa? I dobrze bo „Totem” to zbiór kolejnych 10 utworów w twórczości grupy. Zmiana gitarzysty nie wpłynęła bardzo istotnie na brzmienie. Zmienił się natomiast klimat. „Totem” jest albumem zdecydowanie bardziej zbitym, jednolitym i hermetycznym od swojego poprzednika.
Nie znajdziemy tu raczej eksperymentów i podróży w inne gatunki. Jedyną odskocznią od schematu wydaje się tu być zamykający album prawie 10-minutowy „Spirit Animal”, który momentami wydaje się nawiązywać do czasów „Prophecy” i „Dark Ages”.
Zespół oczywiście nie zapomniał o tradycji związanej z utworem instrumentalnym. „Soulfly XII” jest i w zasadzie tyle można o nim powiedzieć. Kiedyś ta seria nawiązywała do muzyki świata, wnosiła na krążki powiew świeżości. Kilka albumów temu klimat ten został zatracony i kolejne części powstają już chyba tylko z „obywatelskiego obowiązku”.
A co poza tym? Reszta utworów to Soulfly, który dobrze znamy. Każdy znajdzie tu coś dla siebie i fani raczej odnajdą się na „Totemie”. Jednocześnie krążek ten da sporo argumentów malkontentom ponieważ powiela on wszystkie zespołowe „przywary” znane nam od co najmniej kilkunastu lat. Sam przyznam, że przez te 4 lata trochę brakowało mi nowego materiału od Cavalery i „Totem” przyjąłem z dużym entuzjazmem. Nie jest to TOP w dyskografii zespołu ale nadal jest to interesująca pozycja, po którą warto sięgnąć.