Wydając Prophecy Max przeniósł muzykę swojego zespołu na wyższy poziom. Na Dark Ages ta droga jest kontynuowana i mamy tu do czynienia z czymś o wiele bardziej ambitnym i ciekawszym niż miało to miejsce chociażby na soulfly’owej „trójce”. Krążek zaczyna się utworem tytułowym, który jest intrem płynnie przechodzącym w następny na płycie „Babylon” – kawałek bardzo chwytliwy (z tym swoim „on and on and on and on….”). Początek świetnie wprowadza słuchacza w to co znajduje się w dalszej części tego wydawnictwa. A mamy tu m.in. najbardziej wyróżniające się: „Carved Inside” (rzecz mega szybka, mająca w sobie to co w Soulfly’u najlepsze), „Arise Again” (sytuacja podobna jak w przypadku utworu wymienionego przed chwilą), „Molotov” (hardcore’owa jazda ze swojsko brzmiącymi elementami na temat wojny:), „Frontlines” (co do tego utworu mam sprzeczne uczucia: z jednej strony jest świetny muzycznie, z drugiej: tekst – w twórczości tej grupy raczej nie zwracam uwagi na warstwę słowną ale tu momentami jest lekkie przegięcie), „Innerspirit” (fajny gościnny występ), „Riotstarter” (ludowy brazylijski początek wprowadza w błąd bo po niecałych 2 minutach zaczyna się typowa soulfly’owa jazda; utwór przypomina mi pewien kawałek The Prodigy – zgadnijcie który;) oraz „Fuel The Hate” (to co prawdziwe tygrysy lubią najbardziej). W porównaniu z utworami już wymienionymi troszkę gorzej wypadają np. „I And I”, „Corrosion Creeps”, „Bleak” czy „Staystrong” (ze świetną drugą częścią). W ogóle nie rozumiem po co zespół wsadził na płytę „(The) March” – krótki przerywnik między utworami, który niczego ciekawego na Dark Ages nie wnosi. No i na koniec oczywiście piąta część instrumentalnej „sagi” Soulfly. V okupuje wraz z IV pierwsze miejsce w rankingu. Fragmentu zaczynającego się w okolicy 6min20sek mogę słuchać i słuchać. Coś pięknego. Wszystko to składa się na świetny krążek, który jednak nie kopie tak mocno jak Prophecy(na którym słabych momentów nie widzę/słyszę).

Moja ocena -> 9/10