Against The Grain to ostatni krążek z wielkiej trójcy Bad Religion. Ostatni i jednocześnie najdłuższy (prawie 34:30 podzielonych na 17 utworów) oraz najbardziej zróżnicowany. Ma to swoje plusy jak i minusy. Plusy? Mamy tu kilka chwil na zaczerpnięcie oddechu, swego rodzaju stacje na drodze pociągu ekspresowego. Minusy? Przez te zwolnienia/uspokojenia całość nie masakruje tak słuchacza jak chociażby No Control. Nie zmienia to faktu, że Against The Grain to i tak genialne wydawnictwo. Z tych 17 utworów bardzo ciężko wybrać ten najlepszy, najbardziej się wyróżniający. Ja uwielbiam „The Positive Aspect Of Negative Thinking” – już na początku słuchacz dostaje szybkiego prawego sierpowego. Po chwili okazuje się, że ten ekspresowy utwór jeszcze przyspiesza. A to wszystko zmieszczono w niecałej minucie grania. Kosmos:) Tylko troszkę lżejsze tempo utrzymuje „Turn On The Light” Świetnie prezentuje się utwór tytułowy należący do grupy „tych spokojniejszych”. Pod tę grupę podciągnąć jeszcze można m.in. „Faith Alone” oraz „21^st Century (Digital Boy)” – jedna z najbardziej rozpoznawalnych rzeczy spłodzonych przez zespół. I niby wszystko ładnie gra: każdy z 17 kawałków jest co najmniej bardzo dobry, całość jest bardzo równa ale na mnie nie robi aż takiego wrażenia jak pozostałe albumy w wielkiej trójcy. Brakuje mi tu trochę tego kopa i żywiołu, którym zespół bezustannie bombarduje słuchacza na Suffer i No Control. Against The Grain to album lekko różniący się od poprzedników. Jest to też zapowiedź zmian i zamknięcie pewnego rozdziału w historii grupy. Nie jest to może taka piguła energetyczna i zastrzyk kofeinowy jak S i NC ale i tak mamy tu do czynienia z ponad 30 minutami świetnego grania i klasyką „american punk”;)

Moja ocena -> 9/10