Prawie ćwierć wieku zajęło ekipie Slipknota wypełnienie kontraktu z Roadrunnerem. Amerykanie zaliczyli genialny start w wytwórni gdy na przełomie wieków za sprawą debiutu i „Iowa” mocno namieszali na metalowej scenie wprowadzając na nią lekki powiew świeżości. Później bywało różnie chociaż tendencję można uznać za zwyżkową ponieważ wydany w 2019 roku „We Are Not Your Kind” jest albumem co najmniej udanym. Czytaj dalej Slipknot – The End, So Far
Archiwa tagu: recenzja
Mord’A’Stigmata – Like Ants And Snakes
Pamiętacie ewolucję Blindead? „Affliction…” i „Absence” dzieli stylistyczna przepaść, która podzieliła fanów zespołu. „Ascension” zdawał się kontynuować nowy kierunek ale liczne zawirowania doprowadziły do tego, że pojawiła się „Niewiosna”, która ponownie wywołała burzę. Podobną muzyczną przemianę prezentuje małopolska Mord’A’Stigmata. Czytaj dalej Mord’A’Stigmata – Like Ants And Snakes
Nocny Kochanek – O Jeden Most Za Daleko
Na polskiej scenie rockowo-metalowej nie ma chyba drugiego zespołu, który wywoływałby tak skrajne emocje jak Nocny Kochanek. Jeśli chcecie aby domówka świty gitarowej skończyła się w ekspresowym tempie wystarczy podrzucić temat ekipy ze Skarżyska-Kamiennej. Mamy wtedy gwarancję tego, że wszyscy pokłócą się w przeciągu kwadransa i rozejdą do domów bo w ekipie z pewnością znajdą się metalowi ortodoksi Czytaj dalej Nocny Kochanek – O Jeden Most Za Daleko
Megadeth – The Sick, The Dying… And The Dead!
Nowy i poprzedni album Megadeth czyli „Dystopia” dzieli najdłuższa w historii zespołu przerwa wydawnicza. Przez te 6 lat w ekipie Mustaine’a wydarzyło się wiele i to głównie w drugiej połowie tego okresu. Najpierw Dave w 2019 roku ogłosił światu, że walczy z rakiem. Na szczęście walka ta zakończyła się sukcesem. Drugi grom uderzył w zeszłym roku kiedy to ogłoszono informację, że „dyscyplinarnie” z zespołem pożegnał się David Ellefson, Czytaj dalej Megadeth – The Sick, The Dying… And The Dead!
Behemoth – Opvs Contra Natvram
Doskonale pamiętam początki swojej przygody z Behemothem czyli 2002 rok i album „Zos Kia Cultus”. Oczywiście o zespole słyszałem już wcześniej ale wyraźnie było nam nie po drodze ponieważ w tamtym czasie skupiałem się na thrashu i grunge’u jednocześnie uważając Behemotha za ekipę grającą coś tak ekstremalnego, że dalej nie ma już nic. Do tego dochodziła cała otoczka budowana przez Nergala. Ogólnie były to dla mnie „za wysokie progi”. Czytaj dalej Behemoth – Opvs Contra Natvram
Machine Head – Of Kingdom And Crown
Czy po wydaniu absolutnie beznadziejnego „Catharsis” ktoś w ogóle oczekiwał kolejnego albumu Machine Head? W przypadku Polaków nastawienie zmieniło się stosunkowo szybko bo już w drugiej połowie 2019 roku kiedy to do zespołu dołączył Wacław Kiełtyka. Chyba większość polskich fanów ciężkiej muzyki była ciekawa czy Vogg wniesie powiew świeżości do pogrążonego w marazmie zespołu Czytaj dalej Machine Head – Of Kingdom And Crown
Soulfly – Totem
Ciężko stwierdzić czy to pandemia czy upływ lat sprawiły, że „Totem” i „Ritual” dzieli najdłuższa – czteroletnia przerwa w historii twórczości Maxa Cavalery. W tym czasie trochę pozmieniało się w szeregach Soulfly ponieważ z zespołem pożegnał się Marc Rizzo, w przypadku którego można śmiało powiedzieć, że momentami sam ciągnął wózek z napisem Soulfly. Swoją przygodę z zespołem zwieńczył bardzo dobrym krążkiem „Ritual”. Czytaj dalej Soulfly – Totem
Tankograd – Klęska
Z nazwą Tankograd spotykałem się już wielokrotnie jednak nigdy nie było nam po drodze. Dopiero tegoroczny Red Smoke Fest i rozmowa z właścicielem Piranha Records sprawiła, że sięgnąłem po „Klęskę”. I to głównie dlatego, że Patryk w ekspresowym tempie wytłumaczył mi, że warszawska ekipa nie jest kolejnym komicznym tworem typu Sabaton tylko czymś zdecydowanie więcej. Czytaj dalej Tankograd – Klęska
White Ward – False Light
White Ward był jednym z moich najważniejszych odkryć 2019 roku. „Love Exchange Failure” znalazłby się prawdopodobnie w czołówce najczęściej odtwarzanych przeze mnie albumów w tamtym czasie. Do dziś wracam do niego bardzo często i uważam go za jeden z najciekawszych materiałów nagranych w ostatnich latach w gatunku. Czytaj dalej White Ward – False Light
Kurt Vile – (Watch My Moves)
Kurt Vile był do tej pory artystą bardzo aktywnym, który przyzwyczaił swoich fanów do nowych albumów nagrywanych średnio co 2-3 lata. W związku z tym sporym zaskoczeniem była dla mnie aż tak długa, bo prawie czteroletnia, studyjna cisza. Ale w końcu nadszedł „ten” dzień i światło dzienne ujrzał „(watch my moves)”. Czytaj dalej Kurt Vile – (Watch My Moves)