Przyznam szczerze, że po serię Larssona sięgnąłem niedawno, na fali szumu wokół filmu “Dziewczyna Z Tatuażem”. O Millennium słyszałem już kilka lat temu, znajoma wychwalała książkę pod niebiosa. Ale z racji tego, że jest ona wielką fanką romansideł stwierdziłem, że to pewnie kolejny badziew z jej jałowej kolekcji:) Od tego czasu temat serii przewijał się kilka razy, coraz więcej osób ją zachwalało, dodatkowo w pewnym bardzo drogim sklepie na E przeczytałem opinię Mellera umieszczoną na tylnej okładce no i przełamałem się bo “chyba coś faktycznie musiało w tym być”. No i faktycznie było/jest. Trzy części przerobiłem w niecałe 2 tygodnie. Dawno nie trafiłem książki, którą tak dobrze by mi się czytało. Czytaj dalej Stieg Larsson – Millennium
Kazik – Melassa
Pierwsze co rzuca się w oczy to turpistyczna okładka. Mam w domu ponad 500 płyt, kojarzę okładki kolejnych kilku tysięcy i ta ma zdecydowanie najbrzydszą poligrafię (w moim rankingu nie uwzględniam Cannibal Corpse – oni są poza wszelką kolejnością). No ale ja się nie znam i pewnie tak miało być. Poza tym “you can’t judge book by looking at the cover”. Więc czas przejść do tego co mamy w środku czyli do krążka. I tu kolejny zonk bo co do niego też mam mieszane uczucia. Melassa jest składowo kontynuacją 12 Groszy, czyli tu też mamy stylistyczny burdel bez ładu i składu, jedno przeplata się z drugim, trzecie z czwartym itd. plus do tego bardzo fajny początek albumu – intro połączone z kawałkiem tytułowym (“zespół nazywa się Melassa i powstał dziś rano”:). Czytaj dalej Kazik – Melassa
Pitbull
Mój ulubiony polski serial “policyjny” i jednocześnie jeden z lepszych polskich w ogóle (stworzonych w ostatnich latach). Panuje tu ciężki, czasem przytłaczający klimat. Dodatkowo wrażenie umacnia kolorystyka produkcji, specyficzna jakość dźwięku oraz muzyka. Bardzo dobrze dobrano obsadę ze szczególnym naciskiem na Despero – Dorocińskiego i Gebelsa – Grabowskiego. Reszta depcze im po piętach. Pitbull w odróżnieniu od produkcji typu “Kryminalni” nie jest słodki i grzeczny. Mamy tu przemoc, przeklinanie i inne smakołyki, które sprawiają, że serial jest bardziej realny:) Mi oprócz strony wizualnej szczególnie przypadł do gustu fakt, że nie ma tu praktycznie bohaterów bez skazy/problemów: Nielat jest ćpunem, Metyl chleje, Despero ma powiązania z półświatkiem, Gebels walczy z żoną o dziecko, Łapka ma romans, Igor opiekuje się córką swego brata, który siedzi w więzieniu za zabójstwo. Czytaj dalej Pitbull
Pearl Jam – Backspacer
Na Backspacera, podobnie jak kilka poprzednich płyt zespołu, można patrzeć z dwóch perspektyw: samej muzyki – i tu album wypada dobrze, jak i zespołowej “spuścizny” oraz wpływu na grunge – i tu jest już zdecydowanie gorzej. Najpierw ta jaśniejsza strona: 11 utworów, praktycznie wszystkie wpadają w ucho. Ale jest jedno zastrzeżenie: album jest za krótki. Od poprzednika minęły 3 lata – nie można było spłodzić więcej materiału? Wracamy do tematu: praktycznie wszystkie kawałki są łatwo przyswajalne, lekkie, łatwe i przyjemne, wprost do radia. Grzecznie tu, przeważnie spokojnie, czasami słodko, wręcz coldplayowo. No i fajnie ale… Ale ten album nagrał jeden z filarów grunge a nie Chris Martin ze swoją świtą!!! I tu przechodzimy do ciemnej strony mocy. Czytaj dalej Pearl Jam – Backspacer
Kazik – 12 Groszy
Czy jest ktoś kto nie chciał zadać Kazikowi pytania: “Jak powstają twoje teksty”?:) Ach co to jest za album. Totalny muzyczny burdel. Od rocka po zapędy hip hopowe. Totalny tekstowy burdel. O wszystkim i o niczym. Chaos kompletny, momenty ambitne jak i takie, którym do ambicji daleko. Ale nie wywołują one zażenowania, raczej uśmiech na twarzy. 15 lat po premierze nic się nie zmieniło, słuchając 12 Groszy nadal zamiast irytacji w niektórych momentach mam cały czas banana od ucha do ucha i dziesiątki wspomnień w jakiś sposób związanych z tym wydawnictwem. W 1997 roku album Kazika narobił dużego zamieszania – wszyscy chodzili i nucili sobie refren utworu tytułowego pod nosem, człowiek miał akurat 12 lat, znał tekst na pamięć, nie wiedział za bardzo o co chodzi w niektórych miejscach ale to się nie liczyło. Czytaj dalej Kazik – 12 Groszy
Kult – Tata Kazika
W Białej Księdze Kultu Kazik wspomina, że nie do końca był przekonany czy ta płyta powinna ujrzeć światło dzienne. Dobrze, że stało się jak się stało i dziś, prawie 20 lat po premierze wydawnictwa, możemy cieszyć uszy twórczością taty Kazika – Stanisława. A twórczość ta jest wyjątkowa, piękna a zarazem w większości smutna i przygnębiająca. Czuć, że szczęśliwy człowiek tego nie napisał (no i jest tego potwierdzenie we wspomnieniach w Białej Księdze). Najbardziej znanym utworem z tego albumu jest bez wątpienia “Baranek” a właściwie jego refren. Ze znajomością zwrotek jest już gorzej:) Na drugim miejscu “Celina”, którą akurat zdecydowanie wolę w wersji szybszej z repertuaru KNŻ. Ta z Taty jest wolna, rozciągnięta do granic. W sumie pasuje do klimatu całego albumu: początek ubiegłego wieku, późny wieczór, zadymiona knajpa, szemrane towarzystwo, podpity grajek/muzyk itp. Czytaj dalej Kult – Tata Kazika
Dezerter – Ziemia Jest Płaska
Zdecydowanie moja ulubiona płyta Dezertera. Zarówno pod względem muzycznym jak i tekstowym. Bezprecedensowa, agresywna, dynamiczna. Po jej przesłuchaniu człowiek czuje się zmęczony. I o to właśnie chodzi. Dezerter nie ma koić zmysłów, uspokajać, relaksować. Ma drażnić, denerwować, zmuszać do myślenia. I taki właśnie jest ten album. Kiedyś jeden znajomy stwierdził, że Dezerter czuł misję tylko na pierwszych albumach, a później Matera z ekipą się spalił i nie mają już nic ciekawego do zaoferowania i przekazania a ich twórczość to takie pitu pitu. Nawet nie chciało mi się dyskutować na ten temat bo jeśli ktoś nie widzi tutaj żadnego przesłania, żadnej wartości, żadnego punktu nad którym warto byłoby się zastanowić to nie warto z nim o tym gadać i się denerwować:) Czytaj dalej Dezerter – Ziemia Jest Płaska
Stephen King – Pod Kopułą
Druga z rzędu powieść Kinga, z którą mam problem. Z jednej strony świetny pomysł, ciekawa historia, wiele wątków, grupa fajnie nakreślonych bohaterów. Z drugiej, moim zdaniem, totalnie popsuta końcówka i pełno dłużyzn (które nie są wybitnie męczące ale wszystko razem do kupy sprawia, że książka jest ewidentnie za długa). Czytelnik, niby zaciekawiony, brnie przez 928 stron zastanawiając się co się tak na prawdę stało, skąd się wzięła kopuła itp. A tu nagle sruuu i takie zakończenie i wyjaśnienie… Nie jestem w stanie powiedzieć jakiego rozwiązania oczekiwałem ale na pewno nie takiego jakie zaserwował King. Psuje mi ono totalnie wrażenie o książce, którą w sumie dobrze się czyta ale niesmak po zakończeniu zostaje:) Podobnie miałem w przypadku “Ręki Mistrza”. Czytaj dalej Stephen King – Pod Kopułą
Nosowska – Milena
Kasia Nosowska jest fajną artystką – w przeciwieństwie do np. (w ostatnich latach) Kazika odpalając płytę od razu wiemy, że jest to Kasia solo a nie Hey. Szczególnie dotyczy to pierwszych trzech wydawnictw: Puk Puk, Sushi i właśnie Mileny. Jakby się uprzeć na chama to na Unisexblues i 8 można odnaleźć jakieś podobieństwa do jej formacji macierzystej, zwłaszcza z czasów Echosystemu czy MURP. No ale dziś nie o tym tylko o Milenie. Jest to płyta kojarząca mi się z deszczową nocą w samochodzie na miejskich drogach. Szczególnie klimat ten czuję w sennych, powolnych utworach typu “Słuchaj” czy też “Czego Tu Się Bać?”. Po trip hopowym Puk Puk Nosowska poszerzyła repertuar o elementy dnb i głównie na tych dwóch gatunkach opiera się cały album. Rocka tu nie odnajdziemy, królują klimaty elektroniczne. Czytaj dalej Nosowska – Milena
Ken Follett – Filary Ziemi / Świat Bez Końca
Jako że nie samą muzyką żyje człowiek to rozpoczynamy nowy cykl – Książkowy – w którym to będą pojawiać się pozycje warte przeczytania. Na początek Ken Follet i jego “Filary Ziemi” oraz ich kontynuacja – “Świat Bez Końca”. Akcja obu kobył (książki do cienkich nie należą, czytałem je parę lat temu i z tego co teraz znalazłem w internecie wynika, że Filary mają ponad 800 a Świat ponad 900 stron) toczy się w średniowiecznej Anglii w czasie politycznego bałaganu, przeważnie w fikcyjnej osadzie – Kingsbridge. Na przestrzeni lat poznajemy losy tych “bardziej głównych” bohaterów(a jest ich kilkunastu) żyjących w trudnych czasach walk o władzę w państwie, kościele oraz o wpływy lokalne. A przecież zwykli ludzie mieli ponadto swoje problemy: głód, nieurodzaj, napady, daniny itp. Czytaj dalej Ken Follett – Filary Ziemi / Świat Bez Końca