Żeby nie było, że dołączyłem do frontu robiącego nagonkę na biednego i Bogu ducha winnego Kazika to dziś recenzja najlepszego albumu KNŻ – Porozumienie Ponad Podziałami. A co my tu mamy? Prawie godzinę świetnej muzyki w wersji hard. Ciężar, żywioł, Kazik w świetnej formie: zarówno wokalnej jak i tekstowej, reszta składu dorównująca mu poziomem muzycznie. Właśnie z PPP pochodzi chyba najbardziej znany utwór KNŻ – „Tata Dilera”. Swoją drogą bardzo prawdziwy. A poza tym? Jest tu też najlepsza ze wszystkich wersja „Konsumenta”. Miażdżąca jak walec, szybka niczym TGV. Troszkę wolniejszy muzycznie od TGV z Kazikiem nawijającym niczym InterCity jest „Stałem Się Sprawcą Zgonu…” z kultowym „POSZLI!”:)  Poziomem nie ustępuje im „Co Się Z Tobą Stanie…” ze świetnymi gitarami w klimatach Rage Against The Machine oraz  prawie metalowy „Wierszyk Z Daleka”. No i tak można by wszystkie utwory po kolei opisywać i wychwalać ale lepiej ich posłuchać i samemu dojść do wniosku, że są świetne. Nawet końcowa niespodzianka w postaci „Ojczyzny” opartej luźno na „Das Model” robi pozytywne wrażenie. A teksty? Kazik w tamtym czasie był jednym z najlepszych tekściarzy w Polsce, nawet próbując na siłę do niczego nie można się przyczepić. Ciekawe jak zachowałby się Kazelot gdyby ktoś w tym 1995 roku podsunął mu teksty z ich najnowszego wydawnictwa. Co by o nich sądził, jak by je ocenił? Bo mi po przesłuchaniu Baru…/Plam… łezka się w oku kręci z tęsknoty za starymi, dobrymi czasami.

Moja ocena -> 10/10